Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

αν.

Αν σου πω το λόγο της φυγής μου,
θα 'ρθεις μαζί μου;

Αν αρνηθώ τους συγγενείς μου και τους φίλους,
θα πάψεις να πιστεύεις πως κινούμαι εκ του ασφαλούς;

Κι αν τύχει τα μάτια μας ν' αλλάξουν χρώμα και δε μοιάζουν,
λες τα δικά μου να σε τρομάζουν; 

Αν σου υποσχεθώ πως θα 'ναι το ίδιο ωραία και αλλού,
υπόσχεσαι να μ' αγαπάς παντού;

Ρωτάω πολλά το ξέρεις,
μα δε ζητάω τίποτα άλλο παρά εσένα.
Ζητάω πολλά;

Θα σε περιμένω στο μπαλκόνι.
Στις 12 είναι καλά; Θα 'μαστε μόνοι.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"κι αν τύχει τα μάτια μας ν' αλλάξουν χρώμα και δε μοιάζουν,
λες τα δικά μου να σε τρομάζουν;"

εγώ θέλω τα δικά του.
κόκκινα,μοναδικά..
να με παρασύρουν σε άγνωστους παραδείσους.
ξανά.
όπως παλιά.

bethamphetamine είπε...

Κόκκινα· όντως μοναδικά. Θυμίζουν πάθος και ένταση και ζωή. Ωραίο χρώμα σου έτυχε λοιπόν :)

Εγώ είχα στο νου μου πράσινα όταν το έγραφα· όπως τα δικά μου!