-Παμ-
Ακούστηκε ο πρώτος χτύπος κι έτρεξα.
Να φύγω έσπευσα.
Γνωρίζω πως αντηχούν οι καμπάνες δυσοίωνα
κι αυτή ανήγγειλε το θάνατό μου.
Φεύγω λοιπόν μπας κι προλάβω το Χάρο
στη γωνία που βγάζει στο σπίτι μου.
Με το σπαθί που έχω στη θήκη φυλαγμένο για τις πρόβες
όταν παίζω το Ρομέο ή τον Άμλετ ή τον Ορσίνο
θα του δώσω μία στα πλευρά
και μια στο στήθος τη στιγμή που θα 'ναι καταγής
όταν θα ξεψυχά και θα σπαράζει.
-Παμ-
Ακούστηκε κι η δεύτερη καμπάνα.
Ψάχνω χαραμάδα να με σώσει από το φως των φαναριών.
Άσυλο να δοθεί σε ένα αμαρτωλό που δεν έφταιξε.
Αν είναι κάποιος να τιμωρηθεί,
ας είναι η αγάπη.
Στο όνομα της έσφαλα
και στ' όνομα της υπάκουα θα σκύψω την κεφαλή στην γκιλοτίνα.
Γιατί ό,τι έγινε, θα το 'κανα ξανά.
Ό,τι ξεκίνησε από ποιήματα κα βλέμματα και αμοιβαία έλξη·
ό,τι οδήγησε σε φιλιά κι αγγίγματα και έρωτα·
θα το ξανάκανα.
Είναι η αγάπη μια προσευχή που δεν εισακούεται
μα αρθρώνεται από δύο ζευγάρια χείλη
κόκκινα
όπως η φωτιά που τελικά θα τους κάψει.
-Παμ-
Τρίτο και τελευταίο.
Κατάλαβα πως δεν υπάρχει διέξοδος κι έτσι την ύστατη στιγμή άλλαξα δρόμο.
Ήρθα στον κήπο σου αγάπη μου.
Να σου φωνάξω τους όρκους που έγραψα γα τη ζωή που νόμισα πως θα μας περίμενε.
Κι άμα βγεις στο μπαλκόνι,
απόψε πιο φωτεινό απ' το φεγγάρι θα είναι το δικό μου χαμόγελο
και πιο γρήγορη τροχιά απ' όλων των σωμάτων θα κάμω
γύρω σου.
Θα γυρνώ, θα γυρνώ ώσπου χάμω να ριχτώ
κι ύστερα θα με πάρουν τα γέλια
να θυμάμαι τις μέρες μας της ευτυχίας.
Θα με περάσουν για τρελό.
Αφού η αγάπη είναι τρέλα, με το δίκιο τους.
-Παμ-
Υπάρχουν καμπάνες και στα κατώγια του Χάρου τελικά.
Έχε για Ιουλιέτα και Οφηλία και Βιόλα.
Σ' αγαπώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου