Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

μπλιαχ

Λείπεις
δυο μέρες
τρεις
Δε ξέρω
Βαρέθηκα να μετρήσω
Κάθε φορά που μετρώ αργεί η αντάμωση

Μα από περιέργεια
ρώτησα τη γειτόνισσα
και μου 'πε τρεισήμισι
Τρεις μέρες και μισή λοιπόν που λείπεις
και μου έλειψες

Έτσι όπως μπήκα γρήγορα στο σπίτι
πρώτα έτρεξα ασυναίσθητα στο μπάνιο
και θυμήθηκα
τις ατελείωτες ώρες που κλειδωνόσουν μέσα
Ντυνόσουν, γδυνόσουν, βαφόσουν, πλενόσουν
πάντα απορία θα μου μείνει τι έκανες εκεί
Μετά είπα να σε θυμηθώ λιγάκι παραπάνω
κι άνοιξα την κατάψυξη
Φύλαγα κάθε μέρα λίγο απ' το φαγητό που μου 'φτιαχνες
για να 'χω όταν φύγεις
Προνόησα
Έβγαλα τη σάλτσα λοιπόν
την κόκκινη
θυμάσαι;
εκείνη για τα μακαρόνια
που φάγαμε την περασμένη Παρασκευή
τότε που ήρθε κι εκείνη η φίλη μου
που ενίοτε με παρασύρει σε κακές συνήθειες
είτε δικές της είτε δικές μου
αλλά πάντα κρυφές
Ελπίζω να μη σου άρεσε παρεπιπτόντως
γιατί ντάξει ήταν ωραία
αρκετά
και την κοίταζες με θαυμασμό
Μα ας μην αρχίσω να ανησυχώ από τώρα

Ύστερα ένα πιάτο μακαρόνια
ελλειπές.
Δεν πεινούσα
Να θυμηθώ τη γεύση σου ήθελα
Δυο τραγούδια πρόλαβα κι ακούσα
κι ήταν έτοιμη
η συνταγή μου της ανάμνησης.

Τώρα που σε θυμήθηκα λοιπόν είπα να σου θυμήσου
πως αν δεν ήμουνα εγώ
ούτε διαστροφή θα γνώριζες
ούτε διαστροφικά εγώ
ούτε Αθήνα