Επειδή το τέλος σημαίνει αρχή για τους άλλους,
δε σημαίνει πως θέλω να πεθάνουμε για να ζήσουμε μαζί.
Εγώ που μόνο πλάι σου υπάρχω
μισή
κλαίω για το τώρα και για τα τσιμέντα που μας χωρίζουν,
για τα διόδια και τις στάσεις, valencia,
που ώρες βάζουν ανάμεσα μας.
Έτσι ζητώ σου να με περιμένεις μια χρονιά
για να σ' ακολουθήσω μια ζωή,
αν το αντέξω.
Ποτάμια γίνανε τα "σ' αγαπώ"
κι ακόμη ζω χωρίς συγκάτοικο.
Όμως ξέρω πως δεξιά μου στο κρεβάτι
είναι η μεριά σου.
Valencia, τη θέση κράτα μου κι εσύ στον καναπέ κι εγώ θα έρθω.
Με του νερού το ρεύμα θα συρθώ
αφού μες το ποτάμι μας σα δάκρυ έχω μάθει να κυλώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου