Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

It's the art of losing

Προχώρω
το αύριο νικά κι απομακρύνεται
τα μάτια μου πάγωνει η απόσταση
Προχωρώ
μ' ακουμπά ο αέρας και φεύγει μακριά
τα χεριά μου ξυλιάζει η απουσία
Προχωρώ
το έδαφος χάνεται κι εμένα αρνείται
τα πόδια μου κόβει το χάος
Προχωρώ
μα όσο κι αν προσπαθώ
έρχομαι πάντα δεύτερη

4 σχόλια:

Unknown είπε...

Να λοιπόν και μια τέχνη την οποία , κατ-έχω απόλυτα...

ΕΕΕει, κατάλαβα γιατί θα γράφει L πάνω από το αυτοκίνητο....


==Ο δεύτερος , είναι ο ηττημένος πρώτος, λένε...Άρα πέραν του χαρακτηρισμού, εξακολουθεί να είναι και αυτός πρώτος..

*Εκτροχιασθην* :Χ

ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ

bethamphetamine είπε...

Χαμογελούν εκείνοι που τους παέι.

κουκκιδα. είπε...

να ένας καλός λόγος λοιπόν για να χαμογελάτε-κι οι δυο σας!

Unknown είπε...

Ο/Η dizzy dreamer [AΛΛΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ] είπε...

να ένας καλός λόγος λοιπόν για να χαμογελάτε-κι οι δυο σας!


:)


αλλά επειδή νομίζω ξέρουμε όλοι την κολοκυθιά, προτινω συμβιβασμό:
χαμογελώ/χαμογελάς/χαμογελά ο καθένας μας , για/σε εκείνους που το αξίζουν....

άντε τώρα -.-!

Λίγο αυτοπεποίθηση!! :P :P