. . . . what can I do to be with you . . . .

Κοιτώντας πίσω βλέπω το χθες σαν να 'ταν σήμερα
και τις φωτογραφίες σαν εικόνες που πριν λίγο πάρθηκαν
σε ένα στενό ερειπωμένο
που εσύ κι εγώ του δίνουμε ζωή
καθώς η ανάσα μας γεμίζει το κενό του
Αισθάνομαι την αφή
που ανέκαθεν γνώριζα
λες κι ήσουνα δικός μου σύντροφος σ' άλλη ζωή
Κι έπειτα είναι η φωνή
εκείνη που με παρασύρει και με παροτρύνει
δίνοντας μου αφορμή για όνειρα

Θα 'ρθω θα δεις
Εσύ μου έμαθες να κυνηγώ και τώρα πίσω δε μένω
ποτέ

*Σου χρωστάω πολλά η αλήθεια είναι

  σου χρωστάω εμένα