Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Ποιος έφερε την άνοιξη εφέτος
 κι αντί για λούλουδα
 ανθίζουνε οι πόνοι κι οι κραυγές
Ποιος καλωσόρισε το Μάρτη
 και τώρα Μάη
 δε λεν' να σταματήσουν οι βροχές
Ποιος τα πουλιά εκάλεσε
 κι αυτά κελαηδούν πικρά
 γυρίζοντας στο νότο πάλι
Ποιος πρώτος τον έρωτα εμύρισε
 κι ίχνος δεν έμεινε από μυρωδιά
 για να γευτούν κι οι άλλοι
Ποιος πρόλαβε χαρά να αντικρίσει
 πριν φύγει
 κι εξαφανιστεί
Ποιος είν΄ ο φταίχτης
 που ο ανοιξιάτικος ήλιος
 ποτέ, ποτέ του δε θα ξαναβγεί

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Περνώ τις γειτονιές μάσκα φορώντας
και οι περαστικοί περίεργα κοιτώντας
φωνάζουνε "Χρυσάνθη"
Γυρνώ και τους κοιτώ εκνευρισμένη
αχ πόσο λάθος μπορεί να 'ναι οι καημένοι
για να μπερδεύουνε τον έρωτα με μένα
Κι αφού καλά με αντικρίσουν
λεν συγγνώμη
μα κάτι υπήρχε στη φωνή σου
κι έπειτα φεύγουνε μακριά μου
όμως εγώ άχνα δεν έβγαλα, μήτε ακούστηκ' η  μιλιά μου
Και συνεχίζω να βαδίζω ακόμα πιο αφοσιωμένα
ενώ τα μάτια των τριγύρω νιώθω επάνω στο κορμί μου καρφωμένα
Ένα παιδί στέκει μπροστά
στέκει κι ευθύς με σταματά
τα χέρια του ανοίγει λες και γυρεύει μια αγκαλιά
στ' αυτί μου γέρνει καθώς μου ψιθυρίζει στα κλεφτά
"Εσύ είσ' εκείνη από τότε
κι ας μην το ξέρεις
αρκεί που την εικόνα της καρδιάς της 
στο νου σου κάθε βράδυ δε λησμονείς να φέρεις.."